News Story
Tidal City erbyn Ashley McAvoy a Tracy Harris
Wedi'i lleoli yng Nghaerdydd yn y dyfodol agos, wedi'i aflonyddu gan ei gorffennol anghofiedig, mae Tidal City yn berfformiad trochol sy'n cyfuno'r gair llafar, cerddoriaeth fyw, a thafluniad clyweledol. Mae'n archwilio sut mae ehangu cyflym y ddinas, amnesia dinesig, a'i hymgais ddi-baid am gynnydd wedi ei gwneud yn un o'r ardaloedd trefol mwyaf tueddol o gael llifogydd ym Mhrydain, wedi'i hadeiladu'n llythrennol ac yn ffigurol ar dir ansefydlog.
Mae'r darn yn dychmygu Caerdydd ar ymyl llanw'n codi. Dal i adeiladu, dal i anghofio, dal i wthio ymlaen heb edrych yn ôl.
Drwy leisiau gwahanol, mae'r perfformiad yn gofyn: Beth sy'n digwydd i ddinas sy'n anghofio o ble y daeth? Pwy sy'n cael ei gofio pan fydd y dyfroedd yn codi?
Nid codi ofn yw hwn, ond dydd barn. Mae poblogaeth Caerdydd wedi tyfu o 1,800 ym 1801 i dros 370,000 heddiw, yn aml ar draul cof, treftadaeth a rhagwelediad. O dan sylfeini hynafol y castell mae olion lagwnau, rhewlifoedd a llifogydd sydd wedi llunio'r tir ers miloedd o flynyddoedd. Nawr, gyda lefelau'r môr yn codi, mae un o bob saith eiddo yng Nghymru yn wynebu perygl llifogydd; yng Nghaerdydd yn unig, mae'n bosibl y bydd 33,000 o gartrefi wedi'u heffeithio erbyn 2050.
Mae Tidal City yn cynnig lle i wynebu'r dyfodol ansicr hwn—trwy atgofion, mythau, a llais y tir ei hun.
Yr artistiaid
"What's the Wifi Passowrd?" by Rachel Greer
“What’s the WiFi Password?" yn ddarn dawns unigol sy'n archwilio cysylltiad, unigrwydd, ac llethchwithdod bywyd modern trwy hiwmor, theatr gorfforol, a symudiad. Mae'r gwaith yn adlewyrchu'r "oedi" cymdeithasol rydyn ni'n eu profi wrth geisio cysylltu mewn byd perfformiol, rhanedig.
Mae'r darn yn gofyn: sut olwg sydd ar gysylltiad mewn gwirionedd heddiw, a pham ei fod mor anodd? Mae'n archwilio'r ymdrech o geisio cael eich gweld a'ch deall, yn enwedig mewn mannau ar-lein neu ynysig, heb gynnig atebion hawdd — ac yn lle hynny yn enwi'r bylchau, y problemau, a'r ymdrechion parhaus i estyn allan.
Yn swreal, yn ddoniol, ac yn adnabyddadwy, mae'r darn yn gwahodd cynulleidfaoedd i chwerthin gyda'r perfformiwr, gan adlewyrchu'r realiti rhyfedd, dynol o fod eisiau cysylltiad ond heb wybod bob amser sut i ofyn amdano.
